Wie kan aan een universiteit studeren?

Niemand in mijn familie heeft een universitair diploma. Ik heb ook geen vrienden of kennissen die een hogere opleiding genoten. Zelfs niemand in mijn straat of wijk volgde een hogere opleiding!

Op een dag wou ik psycholoog worden.

Veel mensen ontmoedigden me door te zeggen dat de universiteit niets voor de armen is. Maar ik gaf niet op. In de school waar ik studeerde nam niemand deel aan het ingangsexamen voor de universiteit.

Waarom niet?

Op de Federale Universiteit van Pernambuco (UFPE) zag ik dat maar weinig studenten van openbare scholen kwamen, zoals ik. Hoe hoger het loon voor een beroep, hoe minder studenten van openbare scholen die ervoor studeerden.

Slechts een paar studenten van Afrikaanse origine. En zeer beperkt in diversiteit.

Ik merkte meteen dat UFPE meer voor de rijken dan voor de armen was. De meeste Afro-Brazilianen die ik zag, waren schoonmakers, straatverkopers of veiligheidsagenten. Er liepen weinig donkere professoren en studenten rond.

De Afro-beweging – bestaande uit professoren, studenten, ambtenaren en anderen – begon zich te organiseren voor meer representatie in de hogere opleidingen. We hebben geleerd dat de wet geen voorkeuren mag hebben, maar gerechtigheid moet brengen.

Gerechtigheid is de vakbond van het volk (democratie): het gemeenschappelijk belang boven onze persoonlijke belangen. ‘Republiek’ vertegenwoordigt het ‘publiek’, toch?

Hedendaags ben ik afgestudeerd en zie ik meer diversiteit en vertegenwoordiging van openbare scholen op de universiteit. Nieuwe uitdagingen zijn op komst en dromen worden werkelijkheid.