Iloilo City is een verstedelijkt gebied en een provincie  in de Filipijnen. Daar leefden arme gezinnen die beschouwd werden als "Informele Kolonisten".

Eén van hen is Janet Balaguer, een alleenstaande ouder van vier kinderen die als verkoopster van balut niet voldoende inkomsten kon vergaren. Janet woonde samen met vijftien andere gezinnen op een stuk land waar de dreiging van uitzetting een realiteit was. Ze droomden ervan een eigen plek te vinden  waar uitzetting niet mogelijk was  en rampen hen niet konden deren.

Met de hulp van een lokale NGO, Iloilo Peoples Habitat Foundation, Inc., die gemeenschappen helpt bij het verwerven van land, vormden ze een groep en gingen ze op zoek naar een stuk land. Ze noemden zichzelf de Michael Ville Home Owners Association.

Elke groep heeft een leider en Janet was degene die deze verantwoordelijkheid op zich nam. Zonder een goede opleiding of financiële middelen was het voor haar moeilijk om zaken te doen met kantoren. Soms  kon ze de hele dag niet eten omdat ze alleen genoeg geld had voor vervoer.  Het duurt jaren om land  te verwerven, , maarhet was een strijd die Janet als groepsleider moest aangaan.

De groep woont nu op een stuk land dat  ze aan het afbetalen zijn en uiteindelijk zelf zullen bezitten. Met de hulp van DISOP bouwde  de groep huizen. Ze kregen diverse opleidingen,  waaronder houtbewerking  en metselwerk, zodat ze zelf betere en veiligere huizen konden bouwen.

Daarnaast werden leiderschapstrainingen en teambuildingactiviteiten georganiseerd  om ervoor te zorgen dat leiders en leden nu bevoegd zijn om met hun zorgen naar de overheid te stappen.

Ze deden meer dan alleen  schuilplaatsen bouwen; ze bouwden een gemeenschap. Ze hebben niet enkel een huis gebouwd; ze hebben ook een thuis gebouwd.

This Dutch translation has been possible thanks to the PerMondo project: Free translation of website and documents for non-profit organisations. A project managed by Mondo Agit. Translator: Mariam Al-Bouawad. Proofreader: Britt Huys