In Misaje, in een provincie ( Donga -Mantung) van de Noordwest-regio van Kameroen. zijn er geen bedrijven en diensten om de plattelandsjongeren aan te nemen.

Het is bijna onmogelijk om betaald werk te vinden. We bewerken de aarde om voedsel te produceren in kleine boerenbedrijven.

Het bieden van de basisbehoeften van het leven, zoals onderdak, evenwichtige voeding, opleiding en gezondheid is moeilijk.
Daarom besloot het dorp Nkanchi in 2008 een school voor gezinsboerderij ( FFS) te starten.
Dit om onze landbouw- en veeteelttechnieken te verbeteren.
Ik ben Chela Richard, de 34 jaar oude echtgenoot van twee vrouwen en vader van twaalf kinderen.

Ik besloot om me in te schrijven in de familielandbouwschool van Nkanchi om mijn productietechnieken te verbeteren.
Toen ik op de boerderij was, begon ik varkens te fokken naast de productie van voedselgewassen.
Nadat ik drie jaar geleden ben afgestudeerd heb ik mijn activiteiten uitgebreid.
Met de winst van de verkoop van varkens, heb ik het dak van ons familiehuis kunnen veranderen van stro naar metaal.
Ik kan het schoolgeld van mijn kinderen op tijd betalen en hun schoolprestaties verbeteren steeds.
Ik merkte ook op dat we tijdens de jaarlijkse feesten graag rijst eten in Nkanchi. Maar alle rijst wordt gekocht van verre plaatsen.

En zo besloot ik wat proeven van hooglandrijst uit te proberen met de hulp van de organisatie.
Als dit goed werkt zal het de aanvoer van rijst voor mijn dorp makkelijker maken terwijl ik extra inkomsten voor mijn gezin voorzie.
De training die we hebben ontvangen op de familieboerderij lost mijn probleem van werkloosheid en armoede op.

Ik ben op de goede weg uit de armoede.

Vertaling : Comundos.