Traditioneel doen plattelandsvrouwen in de Filipijnen alle huishoudelijke taken. Hun takenpakket omvat koken, schoonmaken, zorgen voor de kinderen, kleding wassen, reparaties, budgetteren en helpen op de boerderij. Meestal kunnen zij niet meer in hun persoonlijke behoeften voorzien. Meer dan de helft van de wereldbevolking bestaat uit vrouwen, maar vrouwen worden het minst gehoord en het minst erkend, vooral in plattelandsgemeenschappen.

Er zijn vele manieren om deze vrouwen te helpen; manieren die hen in staat stellen hun spirituele, politieke, sociale, educatieve, gender economische kracht als individuen in de gemeenschappen te vergroten. Ik wil u graag een verhaal van Elena vertellen. Zij is een moeder van 7 kinderen, getrouwd met een visser. Door Elena's drukke schema met onder andere huishoudelijke taken, was ze op een dag niet in staat om te koken. Om problemen met haar man te vermijden, vroeg ze haar buurman om eten. Maar daarna kreeg ze alleen een vuistslag van haar dronken man. Elena besefte na dat incident dat dit moest stoppen.

Ze sloot zich aan bij een zelfhulpgroep van vrouwen in het dorp. Een groep van zelfstandige vrouwen die verschillende trainingen geven en in hun levensonderhoud kunnen voorzien door de producten op de markt te verkopen en door hun eigen verdiensten bij te dragen aan het inkomen van hun huishouden.

Elena begon te verdienen door middel van burgerlijke landbouw, voedselverwerking en nam deel aan de dorpsactiviteiten. Vervolgens spaart ze geld en gebruikt ze de middelen om te leren hoe ze het moet gebruiken. Zelfs haar man heeft haar geholpen met het planten van zaden als een van de bronnen van inkomsten. Ze heeft nu geleerd hoe ze zichzelf en haar leven moet waarderen.

Er zijn vele manieren om vrouwen te empoweren. Om bekrachtigd te worden, moet een vrouw gelijk onderwijs krijgen, toegang hebben tot land en werkgelegenheid, maar ook instellingen die haar kunnen helpen om die rechten, mogelijkheden, middelen en kansen te gebruiken om strategische keuzes en beslissingen te nemen.