In Kameroen zijn de Ecoles Familiales Agricoles (EFA) over het algemeen gevestigd in dichtbevolkte gebieden waar de onderscholing zeer hoog is. Jongeren zwerven al op jonge leeftijd door de dorpen en slechts weinigen gaan naar school.

Toen ik begon te werken als monitoring- en evaluatiemedewerker voor het EFA-programma, dacht ik dat ik me op onontgonnen en vruchtbare grond bevond. Ik begon dus met veel passie! Uit een evaluatie met plaatselijke belanghebbenden is gebleken dat:

EFA-gebouwen onaantrekkelijk waren en vaak in slechte staat waren;

De leerlingen legden elke dag meer dan tien kilometer af van en naar school en velen stopten daarom met naar school te gaan;

De opleiders hadden moeite om de leerlingen die in afgelegen dorpen wonen op te volgen wegens gebrek aan vervoer;

In hetzelfde klaslokaal zaten jong en oud, geletterden en zij die niet konden lezen of schrijven, wat de opleiding bemoeilijkte;

De opleiders waren aanvankelijk vrijwilligers die hun broeders wilden onderwijzen, maar soms hadden ze hetzelfde opleidingsniveau als de leerlingen en waren ze niet voldoende beschikbaar omdat zij zich ook moesten bezighouden met hun agro-pastorale activiteiten om te overleven;

De plaatselijke vereniging die de school beheerde bestond uit zeer bereidwillige mensen, maar kon geen toezicht houden op de opleiders noch de beperkte financiële middelen beheren. 

Door deze ontdekking werden alle belangrijke factoren van de EFA herzien:

Scholen worden gebouwd of gerenoveerd en zijn aantrekkelijker.

Internaten en herbergen zijn beschikbaar, evenals kantines in sommige scholen.

De trainers zijn in loondienst, goed opgeleid en geven veel betere resultaten.

Het beheer van de scholen is collegiaal of wordt verzekerd door de bisdommen die beter gestructureerd zijn.

Leerlingen die erg ver van EFA wonen, gaan vaak niet meer met hun familie voor de opleiding, maar gaan vaker voor bedrijven waar zij beter worden begeleid.

Dit grondige werk heeft het mogelijk gemaakt om vandaag aantrekkelijke EFA's te hebben, waar het deugd doet om te leren! De hoop keert terug in de dorpen, de ceremonies aan het einde van de opleiding zijn grote feesten en de jongeren zijn, dankzij hun activiteiten, steeds gelukkiger met hun familie.