Ik ben leraar in de familielanbouwschool in Mecuburi, Mozambique. Gelegen in het Noorden van de Nampula provincie. Ik geef er les sinds 2014.

Ik wil spreken over de impact van de verwoesting van mangrovebossen wat een sterke realiteit is in het Angoche -district.

Deze situatie is begonnen in het jaar 2000. Één van de redenen is de overlevingsdrang, dat acuut aanwezig is. Mede door het gebrek aan werkgelegenheid voor de omwonenden.
De zoektocht naar hout voor huizenbouw, om een inkomen te verzekeren en brandhout om te koken zijn enkele van de redenen die bijdragen aan de vernieling van de mangrovebossen.
Mangrovebossen zijn ondiepe waters waar de meeste ( tropische) zeedieren zich kunnen reproduceren.
Tegelijk zijn ze een natuurlijk schild voor sterke wind en houden ze het zeewater tegen in momenten van hoogtij.
Dit leidt to een zwakkere reproductie van  het leven op zee, zoals vis, garnalen, krabben en nog veel meer levende organismen. 
Ook is er daardoor een gebrek aan voedsel voor de mariene soorten.

De situatie zal enkel verminderen als de mensen zullen stoppen met mangrovebossen om te hakken en terug aanplanten

Het is opvallend dat er minder vis om op te vissen, we zien meer bodemerosie en de zee die zich verder uitstrekt. Alsook sterke winden die opduiken en sterke stromingen die het varen moeilijk maken.
De situatie zal enkel verminderen als de mensen zullen stoppen met mangrovebossen om te hakken en terug planten her-aanplanten, waarbij men gedurende tenminste 5 jaar de planten laat groeien.
Zo heb ik het probleem geschetst en ik vraag me af of er nog andere manieren zijn om problemen te voorkomen.
Als we verder gaan met deze praktijken, wat staat er ons dan nog te wachten?