Zes jaar lang al zijn scholen in mijn omgeving gesloten vanwege een conflict dat onze specifieke regio heeft teistert.

De schoolsluitingen begonnen toen de lerarenvakbond scholen sloot om de professionele onvrede in onze sector op te lossen. De lerarenstaking nam geleidelijk een andere wending toen separatistische elementen die onafhankelijkheid eisten voor het voormalige Britse Zuid-Kameroen erbij betrokken raakten.

Toen de staking uitmondde in een gewapend conflict riepen de separatisten op tot de volledige sluiting van scholen. Al meer dan zes jaar hebben duizenden studenten geen toegang tot formeel onderwijs, uit angst voor aanvallen van gewapende separatisten die aandringen op de totale sluiting van scholen.

De voortdurende bedreigingen tegen ons leven en onze studenten. Acties zoals ontvoeringen, onthoofdingen en brandstichting op scholen zijn enkele van de redenen waarom kinderen bang zijn om naar school te gaan.

Er zijn maar weinig scholen in mijn omgeving waar leerlingen met een uniform naar school durven gaan, uit angst geïdentificeerd te worden als iemand die de instructies tart van degenen die tot deze blokkades hebben opgeroepen.

In mijn omgeving is slechts ongeveer 10% van de scholen operationeel.

De gevolgen van deze situatie zijn dat een hele generatie kinderen geen toegang heeft tot formeel onderwijs. Deze situatie wordt nog verergerd door de hoge criminaliteitscijfers en andere sociale problemen.

Veel jongeren, meestal jongens, werden gedwongen om internetfraude te plegen, terwijl de meisjes in de prostitutie werken om in hun levensonderhoud te voorzien.

Wij leraren zijn bang om les te geven in de klas, uit angst om als verraders te worden beschouwd.Dor niets om handen te hebben sloten kinderen zich uiteindelijk aan bij het conflict om als kindsoldaten de wapens te dragen.

De situatie vereist dringende hulp en aandacht.