Mijn naam is Yoline Petit. Ik ben 18 jaar en woon in België. Voordat ik naar Rwanda ging, was ik erg verlegen. Ik durfde geen contact te leggen met anderen en had soms zelfs een gevoel van wantrouwen. Eens aangekomen in Rwanda, merkte ik meteen dat de mensen anders ineen zaten dan in Europa.

Enkele dagen later bevond ik me op een bijna afgewerkte bouwwerf. Mensen zongen en dansten in het rond, maar ik was nog te terughoudend om me volledig te laten gaan. Een man die David heette, pakte m’n hand en sleurde me mee op de ‘dansvloer’.

Ik wist niet wat te doen, dus ik kopieerde hun danspasjes. Ik dwong mezelf mijn angst te overwinnen en op David te vertrouwen. Dit bleek mijn beste beslissing te zijn gedurende mijn verblijf in Rwanda. Ik werd bevrijd van mijn verlegenheid en leerde de anderen beter kennen.

Ik schaamde me niet meer en durfde anderen te benaderen om een babbeltje te slaan. Ik bleef uitgaan met David en vermaakte me prima.

 Ik merkte dat ik het meeste uit het moment haalde, als ik me volledig liet gaan. Het gaat om geven en nemen: de truc is om je eigen cultuur aan de kant te schuiven en open te staan voor iemand anders’ cultuur.