De natuur kan in de behoeften van iedereen voorzien, maar niet in de hebzucht.

Hallo. Ik ben een meisje uit het dorp Alto Alegre in de staat Maranhão. Ik ben 16 jaar en ik studeer aan de Familie Landbouwschool in de gemeente Sucupira do Norte. Toen ik nog een kind was zwom ik graag in de Tapuio rivier die door onze gemeente stroomt. Ik ben daar sinds mijn geboorte opgegroeid en ik woon er nog steeds.

De rivier diende als bron van onderhoud voor de families. Het water werd gebruikt voor irrigatie, om zich te wassen en om te koken.

Sinds ik tien jaar oud was, is het leven van degenen, die afhankelijk zijn van deze rivier, veranderd. Dus ook mijn eigen leven.

Zes jaar geleden hebben we besloten om de overheid te verzoeken een brug te bouwen, zodat we gemakkelijker toegang zouden krijgen tot het meer verstedelijkte gebied. Tijdens het regenseizoen was het waterniveau gestegen en werd het steeds lastiger om ons te verplaatsen. Zonder adequaat vervoer, zoals een eenvoudige kano, werd elke verplaatsing een echte uitdaging. Helaas hebben we ons doel niet kunnen bereiken.

Toen er in de buurt een stortplaats werd gevestigd, bracht dit talloze problemen met zich mee. Er hing een onaangename geur, er ontstond een verhoogd risico op ziektes en enkele dieren waren gestorven in de omgeving.

Wat mijn familie het meest heeft getroffen, is de vervuiling van de rivier.

Ik deel dit verhaal om de autoriteiten bewust te maken van hun verantwoordelijkheid om de levensstandaard binnen onze gemeenschap te verbeteren. We streven naar een omgeving die we kunnen bewonderen, 
niet een omgeving die we bekritiseren.