In mijn gemeenschap heerst er een probleem dat jongeren belaagt: vooral jongemannen tussen 18 en 25.

Dat was het geval met Carlos, boerenzoon, die tot het derde middelbaar studeerde aan een praktische plattelandsschool. Vanaf het vierde middelbaar moest hij naar een school in de stad. Hier stak een reeks problemen de kop op waardoor hij besloot om in het familiebedrijf te stappen. Toen hij aan de plattelandsschool studeerde, was Carlos een halve maand op school en een halve maand thuis. In die tweede halve maand hielp hij zijn vader op de boerderij.
Toch kon hij zijn familie niet naar genoegen helpen wegens veel tijdverlies door te pendelen: hij moest namelijk ook aanwezig zijn op schoolactiviteiten.

Bovendien is er een transportprobleem; de bus pikt niet elke dag studenten op en passeert nog minder in de winter.
Zijn gemeenschap is slecht toegankelijk en de bus klemt vaak vast in de modderige weg. De studenten moeten dan uitstappen en de bus uit de modder duwen om verder te geraken.
Carlos mistte veel lessen en kon niet goed volgen op school, dus besloot hij om te stoppen met school en te helpen in het familiebedrijf in Minas Gerais. Hij zag hoe zijn ouders aftakelden door het zware werk om voor hun kinderen te zorgen.
Na drie jaar keerde Carlos terug naar zijn gemeenschap, maar hij ging niet terug naar school.

Dit is één voorbeeld van de vele dat een overheidsbeleid vereist om ervoor te zorgen dat landarbeiders thuis te werk kunnen gaan.