Ik ben een leraar die leeft in een gemeenschap in Benin waar vrouwenbesnijdenis nog voorkomt. Het is een overgangsritueel van adolescentie naar volwassenheid. Het vindt om de drie jaar plaats. Deze praktijk houdt in dat de man zijn voorhuid wegsnijdt en de clitoris van de jonge vrouw wordt verwijderd.

Als deze praktijk minder consequenties heeft bij de jonge geïnitieerde man, leidt dit daarentegen tot ernstige gezondheidsproblemen bij de jonge vrouw.

Ten eerste, met het gebruik van hetzelfde mes voor alle ingewijden, zijn de risico's van ziektetransmissie en HIV / AIDS te groot; Het verwijderen van het gevoelige deel van de vrouw, berooft haar van haar recht op seksueel genot en leidt tot steriliteit, vroege menopauze en andere ongemakken. 
Bovendien maakt deze oefening vele vrouwen depressief en creëert men een geestelijk en lichamelijk gezondheidsprobleem. Het vertraagt ​​inkomsten genererende activiteiten en maakt ze arm.

Ten slotte blijft het, ondanks de lange strijd tegen het fenomeen, nog steeds bestaan. Deze volharding is te wijten aan het feit dat deze ceremonie dierbaar is voor een gemeenschap en ook een economisch en cultureel aspect heeft. Dit maakt de uitroeiing ook zo moeilijk.

Om het uit te roeien, naast een beleid en een bewustzijn, is het noodzakelijk om oplossingen te vinden die gelijkwaardig zijn (zoals FACTAM), met behoud van het economische en feestelijke aspect van deze ceremonie. Hierdoor kan de jonge vrouw het opnemen voor haar eer, haar gezondheid en haar waardigheid.