Ik word "Bil-Bil" genoemd en ik ben een gierstbier. Vroeger verzamelde ik de bevolking rond een blije of droevige gebeurtenis.  Mij drinken in gezelschap had een betekenis van delen met anderen.

Vandaag blijf ik mensen samenbrengen, maar niet alleen bij speciale gelegenheden. Mijn consumptie vindt dagelijks plaats en de plaats die mensen samenbrengt, "DE MARKT" genaamd, groeit iedere dag. Mijn vraag neemt toe, het tempo van mijn bereiding neemt toe en het gebruik van gierst voor mijn bereiding neemt eveneens toe.

Sociologen zeggen dat alcoholisme de bevolking doodt; economen zeggen dat de toename van mijn consumptie inkomsten oplevert voor de vrouwen die mij klaarmaken. Maar tegelijk trekken zij het goede financiële beheer in twijfel van de vaders van het gezin die de gierst uit de graanschuur "stelen" om ze te verkopen en mij te kopen. De NGO's klagen omdat de gezinnen, door gierst te gebruiken om mij klaar te maken, te lijden hebben onder hongersnood en ondervoeding.

De mentaliteit van de bevolking, mijn goede smaak, de slecht gecultiveerde grond en de klimaatverandering dragen allen bij tot mijn hoge consumptie. De geoogste gierst gaat niet het hele jaar mee. Minder regen betekent ook meer vrije tijd voor de boeren, die gedurende een lange periode niets in het dorp te doen hebben.

De dorpselites zouden kunnen proberen om activiteiten te ontwikkelen zodat de bevolking haar vrije tijd kan verdelen tussen de markt en recreatieve activiteiten zoals zingen en dansen, twee zaken waar de MAFA sterk in zijn. De bevolking moet gebruik maken van de CEC (Spaar- en Kredietclub) om op veilige wijze geld te kunnen sparen, om projecten op te zetten en om gefinancierd te kunnen worden.