Er wordt vaak gezegd dat water leven is, maar de problemen rond de toegang tot drinkwater voor de inwoners van Lubumbashi hebben mij twijfels.  
Mijn naam is Ernesto Ngongo. Ik woon in de wijk Kalubwe in Lubumbashi. Na de onafhankelijkheid leed de DRC onder een gebrek aan infrastructuur voor de toegang tot drinkwater als gevolg van de bijna exponentiële groei van de bewolking.

Naar schatting heeft slechts 30% van de bevolking gemakkelijk toegang tot drinkwater van goede kwaliteit, ondanks het feit dat meer dan 50% van de watervoorraden van het Afrikaanse continent in handen is van het land.

In mijn wijk gaan elke ochtend jonge meisjes en jongens met hun bidons, potten en kommen op zoek naar een waterbron en dat doen ze al kilometers.

Dit water, dat over het algemeen niet brinkbaar is, is afkomstif van een put (met de hand geboord of gegraven), een minder ontwikkelde waterbron, een rivier, enz.  

Er doen zich diarree- en waterziektes voor, de aantasting van drinkwaterbronnen en de verontreiniging van het grondwater vormen een bedreiging voor de volksgezondheid en het ecosysteem.  Sommigen hebben het een bron van inkomsten gevonden, en daarbij aarzelt men niet om 100 francs te vragen voor een bidon van 20 liter, een extra kostenpost op de dagelijkse uitgaven.

Wij roepen de Congolese staat op zich bewust te worden van de ernste van de situatie en massaal in deze sector te investeren voordat deze situatie uit de hand loopt.  

Voorkomen is beter dan genezen, zegt men!