Lucia is een 42-jarige vrouw. Zij woont in een kleine plattelandsgemeenschap in de semi-aride streek van Bahia.

Het grootste deel van haar leven was ze bezig met huishoudelijke taken, de zorg voor de kinderen en het helpen van haar man bij activiteiten op het platteland. De sociale relaties van Lucia, waren altijd beperkt. Haar echtgenoot hield er niet van dat ze het huis verliet. Verlegen, Lucia zat altijd met haar haar in de knoop, glimlachte heel weinig. Niemand vroeg Lucia ooit of ze van het leven hield dat ze leidde. Ze vroeg zich nooit af of ze wel echt tevreden was met haar leven.

Onlangs kreeg Lucia de kans om deel uit te maken van een groep vrouwen in haar gemeenschap die besloten zich te verenigen om brood, koekjes en kokossnoepjes te produceren en te verkopen. Het was een manier voor hen om te socialiseren, te praten over hun leven, hun angsten, hun vreugdes en ook om wat extra inkomen te krijgen om te helpen met de huishoudelijke uitgaven en zelfs om wat dingen te kopen die ze graag wilde hebben.

Door in een groep te zitten, zich productief te voelen en zelfstandigheid te ervaren, begon Lucia te glimlachen en haar haren los te maken. Het verlaten van haar huis om zich bij de groep aan te sluiten, stoorde haar echtgenoot nogal die niet begreep waarom Lucia het nog drukker kreeg. Voor hem had het geen zin. Maar zijn vrouw begon te veranderen omdat zij zich deel voelde uitmaken van een groep, zich productief voelde. Op basis hiervan ging hij Lucia aanmoedigen om deel te nemen aan de groep. Nu is ze niet alleen huisvrouw, moeder, echtgenote en medewerkster op het platteland. Lucia is een onderneemster, die helpt bij de productie van koekjes, brood en kokossnoepjes.

Ze is iemand die helpt bij de ontwikkeling van de gemeenschap. Ze is gelukkiger en neemt initiatieven voor haar eigen toekomst!

Translation done by Pietro Betlem, student in translation at the Vrije Universiteit Brussel