De aardbeving in Tulbagh is de meest vernietigende aardbeving in de geschiedenis van Zuid-Afrika. Ze sloeg toe in Ceres om 22.03 uur, op 29 september 1969. De hoofdschok van de aardbeving duurde 15 seconden. Die schok werd waargenomen tot in Durban, een stad die meer dan 1175 kilometer verwijderd is van Tulbagh, Westkaap.

De zwaarste naschok vond plaats op 14 april 1970 met een kracht van 5,7 op de schaal van Richter. Ik was toen nog niet eens geboren, maar ik ben me bewust van haar gevolgen voor onze gemeente en de verwoesting die ze aanrichtte. Sinds de aardbeving wordt onze regio beschouwd als aardbevingsgevoelig.

De kracht van en de tijd tussen de naschokken duidden op een ‘aardbevingszwerm’. De trillingen deden vermoeden dat er iets misging met de ondiepe, tectonische plaat die zich onder de oude Saron-Groenhoflijn bevindt. De oorzaak van de aardbeving was een verschuiving van 26 centimeter over een lengte van 20 kilometer.

Zelfs goed geconstrueerde, bakstenen huizen werden grotendeels beschadigd door de aardbeving. Vele stulpachtige gebouwen werden volledig vernield. Talloze mensen verloren hun leven, huizen en geliefden. Ook enkele dammen werden beschadigd, maar ze zijn gelukkig niet ingestort.

Technologische ontwikkelingen en de grote inzet in Ceres van de gemeenteambtenaren van Witzenberg hebben ons geholpen met de voorbereiding op de natuurramp. Ze was onvermijdelijk, maar we konden ons er wel op voorbereiden.